Afgelopen zondag een rondje Utrecht gerend, langs de singels. Singels zijn fijn om langs te rennen: je volgt gewoon het water, je hoeft niet de weg te zoeken, en op het eind kom je weer op dezelfde plek terug. De singels van Leiden en van Utrecht zijn precies even lang, een krappe 6 kilometer. Om eerlijk te zijn, zijn die van Utrecht nét even iets mooier over de volle lengte: de parken net iets ruimer en levendiger, net iets meer mooie gebouwen rondom. En bijna de hele singel is met mooie paden aan elkaar gesmeed tot één groot park.Maar de singel van Utrecht heeft een groot nadeel: een belangrijk deel van de singel is gedempt, de Catharijnesingel. Een historisch domme beslissing weet men nu. Het prachtige hardlooprondje in de ochtendzon eindigde opeens abrupt in de schaduw van de uitlopers van oerlelijk Hoog Catharijne. Een deceptie.
Dat maakt dat de singel van Leiden de grootste is van het land, misschien wel een van de grootste van Europa. Eens zo groot als bijvoorbeeld Zwolle. De Utrecht-ervaring leerde me dat die singels van Leiden echt een ongelofelijk Unique Selling Point van de stad kunnen worden als we het goed aanpakken. Als we de obstakels die er nu zijn weghalen en investeren in de parken en een doorlopend wandelpad. Dan is er echt geen stad die daar aan kan tippen. In elk geval niet totdat Utrecht de Catharijnesingel weer heeft opengemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten