Ik geloof dat ooit eens uitgerekend dat van bijna alle landen in de wereld er wel iemand in Leiden woont. Nu Sophie op spreekbeurtenleeftijd is, begint de kracht van zo'n diverse Leidse samenleving pas echt op te vallen. De kinderen houden hun spreekbeurt soms over hun land, over hun gebruiken. Ook bij het thuis spelen bij vriendjes en vriendinnetjes krijgt ze steeds meer mee over andere culturen. En omgedraaid: veel Nederlandse ouders gaan voor een tijdje naar het buitenland, bijvoorbeeld om er een tijdje onderzoek te doen aan een andere universiteit of te werken aan een project. De kinderen houden contact of bezoeken elkaar zelfs in dat buitenland.
In de klas van Gijs (kleuters) zitten kinderen uit elf landen. Naast Nederland zijn dat Duitsland, Frankrijk, Ierland, Suriname (2), Curacao, Congo, China (3), Rusland, Iran (2) en de Verenigde Staten (2).
Twee op de tien Leidenaars is allochtoon, één van de twee Westers allochtoon. Ze komen hier om te studeren of te werken, maar vaak ook voor de liefde. De wereld op een schoolplein, elke dag weer. Het maakt van Leidse scholieren, en van onze Sophie, wereldburgers. Daar kan geen les Wereldoriëntatie tegenop. Ik denk wel eens aan mijn witte dorpsschool in Beuningen, toen ik op spreekbeurtenleeftijd was. Daar was Nijmegen echt vér. En was de camping in Frankrijk het einde van de wereld. Nu draaien ze hun hand niet meer om voor China of India. En zijn Amsterdam en Rotterdam opeens heel dichtbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten