Plaza de la Virreina: zo moet een plein zijn

De mooiste plek in Barcelona is voor mij Plaza de la Virreina (foto)geworden, in het hart van de wijk Gràcia. Ik was er al eens een keer eerder geweest. Een paar jaar geleden streken we er met vrienden op een voorjaarsnamiddag voor een dankje neer op een terras. We bleven.

Zo'n zeven jaar later kwamen we er nog eens, nu mét kinderen. En als tijdelijke bewoners van de wijk. Ons ruilhuis op zo'n tweehonderd verwachtingsvolle meters lopen.

Precies dezelfde gemoedelijke sfeer als toen. Het is een plein in balans: een kerk, niet bijzonder, maar hij is er wel. We zagen er een mooie trouwerij, zoenende tieners, zwervers op de trappen. Het plein zelf, waar jonge jongens en meisjes zo mooi mogelijk diagonaal overheen lopen, waar spontane optredens zijn, waar kinderen voetballen of skaten. Gadegeslagen door oudere wijkbewoners op gerieflijke bankjes in de schaduw van de bomen aan weerszijden van de pleinen. Er staat een fonteintje.

Een paar bedrijfjes, zoals een bedrijfje voor digitale fotografie, dat ook cursussen verzorgt. En een soort klein De Balie-achtig centrum voor debat en cultuur. Niks geen poespas, ze zijn er gewoon. Aan het eind van de dag schuiven de werknemers, cursisten en bezoekers aan bij de wijkbewoners.

Drie cafe's met terrassen, voor elk wat wils. Die van ons is La Cafetaria: vriendelijke bediening, simpele tapas en drinken. Daar wil je wel tot 's avonds blijven, terwijl de kinderen op het plein spelen. Gijs draaide eindeloos rondjes op zijn fiets en kan het nu zonder zijwieltjes.

Dan moest er maar eens gegeten worden. In de zijstraatjes van de Plaza precies de goede restaurantjes. Je sloft er zo naartoe. Informeel, maar wel goed eten. Altijd wel plaats. Vriendelijk. Mocht je door je gespreksstof heenraken, kun je naar de aanpalende Cinema Verdi. En omdat alles klopt hier: juist deze kleine bioscoop heeft precies de goede films én ook nog eens in Version Originale. Om tot slot te eindigen bij de ijssalon naast de kerk die het lekkerste chocoladeijs verkoopt van de wereld.

Het is helemaal geen mooi plein, Plaza de la Virreina. De kerk is onopvallend, de huizen niet bijzonder, het plein is klein en ligt een beetje verscholen. De mensen zijn er gewoontjes, een mengelmoes van jong en oud, arm en rijk, werknemer, artiest, student en een verdwaalde toerist. Maar daar gaat het niet om. Het plein is mooi omdat het als geen ander mensen bij elkaar brengt en gelukkig maakt. Krachtige pleinen maken krachtige wijken. Krachtige wijken maken een krachtige stad.