The Kickass Thunderbolts zijn los

Buurtorganisaties in Leiden maken zich zorgen om de ongebreidelde toename van het aantal evenementen in de binnenstad. En dan met name over het aantal geluidsversterkte evenementen. Sinds Koninginnedag voel ik met ze mee.

Kan 'ie harder?
Een bruine kroeg besluit dit jaar eens mee te doen met Koninginnedag. Geluidinstallatie gehuurd, maar geen idéé hoe zo'n ding werkt. Eens kijken hoe hard 'ie kan. Hee, en waar is deze knop voor? Zó, dat is hard! Even later komt Kees, de oude gabber van de middelbare school, langs wandelen. 'Hee, Kees, ouwe gabber, moet je eens horen hoe hard 'ie kan.' En wham! Een uur later. Nog steeds geen hond op het met drie statafels opgetuigde tijdelijke terras. Zelfs Kees is afgetaaid. Zó krijgen we de installatie niet terugverdiend jongens. Zet 'm ff wat harder, dan weten de mensen dat we open zijn.

Soundcheck
Intussen: de soundcheck van The Kickass Thunderbolts op een podium nabij het stadhuis. De hele winter in een tochtige bollenschuur de vingers tot eelt gerepeteerd en nu mogen ze eindelijk los. Gitarist 1 jankt er een solo uit. Ik kom een oude studiegenoot tegen. 'Hee, David, hoe is het? Sorry wat zeg je?' BOEM - TIK - BOEM - TIK - BOEM - TIK - BOEM. De drummer is gearriveerd. 'En hoe is het met je moeder? Wat? Ze is wat?' BOEM - TIK - SMASH - JANK. 'Ze is overleden?' Het optreden is pas over een uur en gitaristen twee tot en met vier en de complete blazerssectie moeten nog.

Stereo
Aan de overkant van de gracht begint de plaatselijke bandparodist tegelijkertijd met zijn soundcheck op zijn installatie met net iets te weinig vermogen. Tsja, wat zeg je dan in zo'n microfoon? TEST EEN, TWEE, DRIE. TEST EEN, TWEE, DRIE... KAREL, M'N MONITOR DOET HET NIET-IET-IET-IET... EN KUN JE DIE GALM ERAF DOEN-OEN-OEN-OEN?

Mannelijke hormonen
Intussen meert een boot vol mannelijke hormonen af aan de kade. Zo meteen lekker springen bij Armin van Buren, maar eerst nog even indrinken op dampende housebeats. DOEF - DOEF - DOEF - DOEF -DOEFDOEF - DOEF - DOEF - DOEF. De speakers uit Johnnies Opel Vectra even geleend voor een maximaal kijk-ons-eens-effect. Ja, kicken jongens, dit is het leven. De bandparodist kijkt bezorgd.

Schermen
Dan naar Citymoves. 'Je voelt het in je buik', zegt dochter Sophie (9). Ik wil haar en zoon Gijs (4) Armin van Buren laten zien in het kader van hun brede muzikale opvoeding. Maar er staan meters schermen voor het plein, en bij de ingang word je voor van alles gewaarschuwd. Zo kun je gevisiteerd worden. Ik wil niet gevisiteerd worden voor de onschuldige ogen van mijn kinderen, dus taaien we weer af. Raar, die schermen, denk ik. Wat is er leuk aan een concert in een historische binnenstad als je die hele historische binnenstad niet ziet? Dan kun je net zo goed met z'n allen in een weiland in pak 'm beet Glastonbury gaan springen.

Zielsgelukkig
Gelukkig is er nog het Gerecht, waar studentenvereniging Augustinus elk jaar weer spelletjes organiseert. En de Hooglandsekerkgracht waar de troep van de ene zolder naar de andere zolder verhuist. Wij tikken een Oudhollandse bromtol en een een groot rood pluche hart met voetjes eronder op de kop. Kinderen zielsgelukkig en papa ook. Volgend jaar weer meer Koninginnedag en minder soundchecks wat mij betreft.