donderdag 13 mei 2010

Apeldoorn

Apeldoorn beleefde bijzondere weken. Ik ben er een week op vakantie met het gezin. Eerst was er de eerste herdenking van de slachtoffers die vielen op Koninginnedag vorig jaar. Nog geen twee weken later stelden de Canadese oud-strijders zich op de plaats des onheils, bij monument De Naald, op voor wat waarschijnlijk de laatste Streetparade is geweest. Zowel voor de bevrijders, de meesten inmiddels de tachtig gepasseerd, als voor de tienduizenden Apeldoorners was het een emotioneel weerzien. Met Sophie en Gijs stond ik erbij, aan de Loolaan, en ik hield het evenmin droog. Ik zag mezelf met een strak gezicht terug op het verslag van de NOS.

Bijzonder
Toch bijzonder. De legervoertuigen van Keep them rolling heb ik al tientallen keren gezien, de eerste keer zo'n dertig jaar geleden op de braderie van Beuningen, dorp van mijn jeugd. Het deed me nooit wat. Maar nu, met die oud-strijders die er in rond gereden werden, was dat anders. Sommigen hadden foto's achter de voorruit geplakt van kameraden die het leven lieten voor onze vrijheid. Sommigen huilden, anderen schudden handen, riepen lachend: 'allemaal mooie meisjes' tegen zeventigjarige vrouwen. Dan de Piper Bands die uit verschillende landen meeliepen in de optocht. Normaal vind ik een doedelzak niet bepaald plezierig om naar te luisteren. Maar hier was meer aan de hand. Hier paste het, hier was het prachtig. Je zag het ook aan de muzikanten - de trots, de waardigheid waarmee zij in de parade meeliepen.

Verhalen
Waarom schiet ik vol, vroeg ik me af. Ik denk omdat er nu een context is. Legervoertuigen op een braderie, een doedelzakspeler in een winkelstraat, ze zijn op zulke momenten niet meer dan plat vermaak. Maar hier op de Loolaan kwamen de verhalen áchter de doedelzakken en de legervoertuigen naar voren, kwamen de ménsen naar voren voor wie de doedelzakken en de voertuigen zo veel betekend hebben.

Diepgang
De grens tussen vermaak en authenticiteit is soms flinterdun. Ik ben er voor om, ook in Leiden, méér op zoek te gaan naar authentieke verhalen en deze in de juiste context bij het publiek te brengen. Dát zijn de verhalen en gebeurtenissen die ontroeren. Dat zijn de verhalen die diepgang geven aan een stad. Dat zijn de verhalen waar jij en je kinderen van kunnen leren. Bijvoorbeeld over wat het betekent om in een vrij land te leven. Met authentieke verhalen kun je dat: zaken minder vanzelfsprekend maken.

1 opmerking:

Guido zei

Mee eens! Ze zoeken bij de vrijwilligers uitzendbureau nog 'Schrijvers van levensverhalen'. Misschien is eea mooi te koppelen?

Cheers,