'Die jongen snapt het'

Het Bio Science Park in Leiden bestaat dit jaar 25 jaar. Op de website van het park zie je een mooie tijdlijn, waarin duidelijk wordt dat de echte groei pas de laatste jaren heeft plaatsgevonden. Die eerste jaren was het toch vooral een grote grasvlakte met daarop het LUMC en Gene Pharming. Ik kan me nog herinneren dat het nog niet veel was toen ik in 1991 naar Leiden kwam.

Het jubileum doet me denken aan een interview dat ik twee jaar geleden had met directeur Rein Strijker van DNAge. Hij vertelde dat het park zich véél sneller had kunnen ontwikkelen als de gemeente Leiden eerder de potentie ervan had ingezien. Volgens hem heeft de ontwikkeling de eerste ongeveer tien jaar nodeloos lang stil gestaan. Desalniettemin is het natuurlijk een prachtig succes geworden.

Ik kan me ook wel voorstellen dat het moeilijk is om de potentie van iets in te zien als er nog bijna niets is. Tegelijkertijd denk ik dat we méér zouden moeten vertrouwen op talentvolle mensen en hun inspirerende ideeën en echt ons best moeten doen om hen te helpen, zelfs als ze nog géén track record hebben. Daar moest ik weer aan denken toen ik een Leidse cultuurambtenaar sprak die een aantal jonge mensen een subsidie gaf terwijl ze nog niets hadden bewezen. De jonge mensen van het Leids Film Festival. Drie jaar later is het festival al op weg om groot te worden.

Waarom geef je iemand een subsidie die nog géén volledig cv kan overleggen, vroeg ik. 'Omdat we al na drie zinnen door hadden dat deze jongens het gewoon snapten', zei ze. 'Al bij de eerste indruk weet je dat het goed zit.' Grappig dat ik precies datzelfde gevoel had toen ik één van de oprichters van het film festival sprak. 'Die jongen snapt het!' Dat is echt een fijn gevoel. Daarop zouden we méér moeten vertrouwen.