Wat zou de Meelfabriek moeten zijn?

In Villa de Duinen in Noordwijk dineerde ik vorige week aan een lange tafel met een internationaal gezelschap van architecten en kunstenaars. Onderwerp van gesprek: de herontwikkeling van de Meelfabriek.

Wat zou de Meelfabriek straks moeten zijn, vroeg Peter Zumthor, de beroemde Zwitserse architect en regisseur van de herontwikkeling. "Een ontmoetingsplaats", zei ik. "Het stadsplein dat in Leiden ontbreekt. Waar allerlei dingen gebeuren, spontaan en bedacht. Waar mensen met een open geest van alle soorten en maten elkaar ontmoeten. Waar je gewoon naartoe gaat, ook al weet je niet precies wát je er gaat doen. Want er is altijd wel wat te doen. Vanaf het moment dat de ambachtelijke bakkerij om zeven uur 's ochtends de pleinen een steegjes vult met de geur van vers gebakken brood. En waar je vervolgens niet meer weg wilt."

"De Meelfabriek is in mijn gedachten ook een podium. Een plaats waar je boven jezelf uitstijgt. Waar je op ideeën komt waar je normaal niet op zou komen. Waar je mensen ontmoet die je normaal niet zou ontmoeten. Waar je je zo goed voelt, dat je tegen het mooiste meisje durft te zeggen dat je verliefd op haar bent. Een creatieve, tolerante stad in een stad met een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mensen van binnen en buiten Leiden. De stad die we ons eigenlijk altijd hebben gewenst maar niet konden realiseren omdat we altijd te maken hebben met een verleden en heden. Hier kunnen we iets compleet nieuws bouwen - onze droom."

"De Meelfabriek is ook een icoon. Het is hét project waarmee we aan de stad laten zien dat het wél lukt om ambitieuze dromen waar te maken. Als je er maar in gelooft. Een beetje wat het Guggenheim Museum heeft gedaan voor Bilbao. Een hefboom waar mee we de hele stad die nu aan het afglijden is tot provinciestadje kunnen optrekken tot een trotse, spannende, aantrekkelijke stad in het centrum van de Randstad."

Het werd een memorabele avond.