Liever géén ijsbaan in het centrum

De ijsbaan in het centrum van Leiden is al jaren een punt van discussie. Het gaat over de financiering. En over de plek: op pontons midden op een belangrijke waterverkeersader van de stad. De rondvaartboten kunnen er niet langs, en áls het gaat vriezen, dan moeten de schaatsers om de ijsbaan heen klunen. Anderen hebben problemen met de uitstraling van het geheel. De Nieuwe Rijn is 's winters feeëriek mooi, met tienduizenden lampjes in de bomen en de monumenten mooi verlicht. Een ijsbaan met partytenten en reclameborden rondom past niet.

Ik ben ook geen voorstander van de ijsbaan. Vooral om een reden die ik verder niet al te veel hoor: bijna élke stad heeft al een ijsbaan in de binnenstad. En tegenwoordig ook steeds meer omliggende dorpen. We kunnen ons niet onderscheiden met me too.  Het draagt weinig bij aan imago en concurrentiepositie. Tenzij we het echt beduidend veel beter/mooier doen dan de rest misschien.

Maar als we toch schaarse tijd en geld ergens in steken, zou ik er voor zijn om iets te bedenken wat nog niemand heeft. Iets dat Leiden echt op de kaart zet. Een idee dat bijzonder genoeg is voor NOS (Jeugd)journaal. Zo begreep ik dat de stad Groningen erachter kwam dat podiumbouwers buiten het festivalseizoen bereid zijn om hun stellages tegen aanzienlijk gereduceerd tarief te verhuren. In de winter liggen de steigers en podiumdelen anders toch maar te verpieteren in de magazijnen. Ze bedachten dat ze met zo veel goedkoop materiaal wel een hele winterse berg konden nabouwen Dat deden ze dan ook: ze maakten een imposante bobsleebaan.

Wat ik hoop is dat we deze winter gewoon weer een superstrenge winter krijgen en we kunnen schaatsen op natuurijs door de stad. Aan de eerdere schaatstochten door de stad heb ik warme herinneringen. Of eigenlijk koude. Die keer bijvoorbeeld dat we met collega's vanuit ons kantoor klunend de straat overstaken richting gracht voor een lunchtochtje. De verbaasde (of was het meewarige?) blikken van onze buitenlandse gasten toen we de trap op het kantoor weer in kluunden. Of in de avonden schaatsen over grachten, singels en Galgewater in de winters van 1995 en 1996. De reflectie van de straatlantaarns op het ijs. Na deze laffe zomer hebben we wel een strenge winter verdiend.