dinsdag 20 september 2011

Een ruimte voor herinneringen en dromen

In het Teylers Museum in Haarlem twee ontdekkingen gedaan. 1. Een nieuwe tentoonstellingsruimte voor De Lakenhal in Leiden zou een geweldige verrijking voor het museum zijn, zelfs als 'ie niet spectaculair groot is. En 2. Ik word oud en sentimenteel.
Nieuwe ruimte
Stedelijk Museum De Lakenhal heeft dringend behoefte aan een nieuwe tentoonstellingsruimte. Telkens als er een grote tentoonstelling wordt ingericht, is er met uitzondering van een kleine vaste collectie weinig te zien voor het publiek. Plus dat een groter museum het groeiende aantal bezoekers beter kan verwerken.

Teylers
Een mooi voorbeeld van hoe nieuwe zalen iets toevoegen aan een oud museum vond ik recent in het Teylers Museum in Haarlem, het oudste museum van Nederland. Daar zijn aan het prachtige oude gebouw nieuwe ruimten gemaakt voor onder meer het restaurant, educatie en een tentoonstellingsruimte. 

Pong
Het bleek dat zo'n expositieruimte niet eens zo heel groot hoeft te zijn om toch een geweldige tentoonstelling te houden. Ik ging met het gezin naar Gadgets & Games. Sophie en Gijs waren gebiologeerd door de typemachine, die ze nog nooit hadden gezien (foto). Letters meteen op papier in plaats van op een beeldscherm. De rol naar links bewegen voor de volgende zin. De ting. Ook het spelletje Pong (groen scherm, twee witte blokjes en een balletje dat heen en weer gaat) werd zelfs in het Nintendo Wii-tijdperk nog fanatiek gespeeld door moeder en dochter. Ik zag mijn eerste computer weer, een Apple Macintosh.

Draaischijf
Ik kreeg waterige ogen van ontroering bij Sophie's eerste ontmoeting met de telefoon met draaischijf. 'Kijk Sophie, dat is een telefoon van vroeger.'  Sophie neemt onwennig de hoorn van de haak en drukt op de cijfers. 'Nee Sophie, je moet drááien.' Ze snapt het niet. 'Kijk, zo.' En ik draai het nummer van mijn ouders. Met het oude netnummer 08897. Dat ratelende geluid als de schijf weer terugdraait. Elke draai brengt me verder terug in de onbezorgde jaren tachtig. Voetballen op straat. Muziekles van meneer Jacobs. Schuifelen op Champaign. Wind tegen op de Pieckelaan, onderweg naar school in Nijmegen. Daar sta je dan, volwassen man, op een zondagochtend, in een museum in Haarlem, omringd door vrouw en kinderen, met waterige ogen van geluk. Leg dat maar eens uit. Je wordt ouder papa, geef het maar toe. Tweeënveertig.

...

Dromen
Ok. Terug naar Leiden, terug naar De Lakenhal. Met het Lucas van Leyden Mecenaat werven we dus geld voor onder meer de bouw van een extra 21e eeuwse tentoonstellingszaal op de binnenplaats. Dat wil zeggen: zo staat het in de wervingsfolder voor nieuwe mecenassen. Ik zou het anders willen zeggen: met dat geld bouwen we aan waardevolle herinneringen, aan dromen, aan herkenning, aan authenticiteit, aan ontroering, aan kennis, aan ontmoeting, aan de stad Leiden. Aan alle zaken waar in de huidige tijd steeds minder aandacht, tijd en geld voor is. Terwijl ze juist nú zo ontzettend nodig zijn. Je wordt ouder papa, geef het maar toe.

Geen opmerkingen: