Leiden van vóór en ná de Meelfabriek

Ik geloof dat we het over een aantal jaren over een Leiden van vóór en een Leiden van ná de Meelfabriek hebben. Zoals je ook een Bilbao van vóór en ná het Guggenheim Museum hebt. Niet alleen vanwege het feit dat de belangrijkste architect ter wereld hier zijn grootste project ooit neerzet. Maar ook omdat in het gebouw zo'n beetje alles komt waar Leiden een tekort aan heeft: spannend hotel, bijzondere wellness, atelierwoningen. Een filmhuis, bijzondere congreszalen, expositieruimtes. Restaurants, cafés, dansen op 50 meter hoogte. Een tweede Hortus, ruimte voor festivals, een crèche. Onderwijsruimtes, bijzondere kantoren, luxe lofts en starterswoningen. Een levendige haven, hippe winkels.

Boven alles: de Meelfabriek wordt het stadsplein dat Leiden zo node mist. Een plein?

Toen ik voor het eerst in Leiden kwam, in 1990, viel me op dat Leiden geen plein heeft waar mensen elkaar ontmoeten. Zoals die prachtige pleinen in buitenlandse steden met schaduwgevende bomen, een kerk en een café in Spanje, Frankrijk of elders. Waar kinderen voetballen, toeristen integreren met lokale mensen in de cafés, inwoners hun dagelijkse wetenswaardigheden delen, waar jonge mensen elkaar de liefde verklaren, waar festivals zijn, groot en klein, waar dingen spontaan gebeuren en waar je naartoe gaat omdat er altijd wel íets gebeurt. Zo'n plek missen we in de stad. Met de komst van de Meelfabriek gaat dat veranderen. De Meelfabriek wordt het nieuwe stadsplein van Leiden, en meer.

Het concept van de Meelfabriek kent geen grenzen, of in elk geval minder dan voorheen. Geen fysieke scheiding meer tussen werken en leven, minder scheiding en meer samenwerking tussen bedrijven, tussen bedrijven en klanten, tussen onderwijs en bedrijfsleven, tussen mensen die in het complex wonen en werken, tussen jonge en oude mensen, tussen economie en cultuur, tussen werk en ontspannen, tussen ratio en emotie. Het wordt een open, op mensen georiënteerde plek die je steeds weer weet te verrassen, die constant verandert terwijl het zijn beste functies behoudt. Een plaats die continu levendig is, van je eerste croissant in de ochtend tot je afscheidskus 's nachts. Een plaats waar je wilt blijven.

Meer in het boek: 'De Meelfabriek, how one building can change a city'