Het kan niet, ik weet niet waarom niet, maar het kan niet

De afgelopen tijd heb ik véél gesproken met ambtenaren en politici over Quartier Leyden en de obstakels die weggenomen moeten worden om de spannendste binnenstadswijk van Nederland te realiseren. Wat me telkens weer opvalt is dat iedereen weer een eigen verhaal heeft over waarom iets niet kan. En dat als je doorvraagt, bijna niemand precies weet waarom het niet kan. "Het kan niet, ik weet niet waarom het niet kan, maar het kan niet."

Ik weet niet waar die sfeer vandaan komt, maar hij moet in elk geval verdwijnen. Zo snel mogelijk. Want anders gaat niets lukken in Leiden. Mijn voorstel zou zijn: a) zeg pas dat iets niet kan als je echt alle feiten op een rijtje hebt. En b) Zeg niet dat iets niet kan, maar zeg dat iets heel moeilijk gaat worden. Maar dat we het wel gaan doen. Omdat er geen andere weg is.

De dam bij de EON

Eén voorbeeld: de dam bij de E.ON-centrale moet weg. Dan kunnen we over de singels varen en wordt het water in de rest van de binnenstad ontlast, zodat je er niet hoeft te filevaren. En je kunt in de winter schaatsen over de singels. Het algemene gevoel is "dat kan niet". Natuurlijk kan dat wel, je moet er alleen je best voor doen.

Waarom kan het niet? "Omdat de E.ON dat zegt. " Maar heb je dat gecheckt bij ingenieursbureaus? "Nee."

Waarom kan het niet? "Omdat dat heel erg duur gaat worden." Hoe duur dan? "Dat weet ik niet, maar heel duur." En hoe duur dan in verhouding tot bijvoorbeeld de Lange Mare tot een gracht maken om het water te ontlasten? "Dat weet ik niet."

Waarom kan het niet? "Omdat we wel meer dingen te doen hebben. Dit heeft geen prioriteit." Maar hoeveel tijd kost het dan om dit te regelen? "Dat weet ik niet."

Etcetera.

Hoe zit het nou echt? En: hoe lossen we dat op?

Dus ik ga nou zelf maar bellen. Met het beste ingenieursbureau van Nederland over die dam en de warm/koudwatertoevoer van stadsverwarmingen. We zetten mensen op de maan: hoe groot kan deze uitdaging zijn? Met Q Park vandaag een afspraak of dat nu altijd extra overheidsgeld moet kosten, een parkeergarage in de grond. En geen constaterende gesprekken, maar 'hoe lossen we dit op'-gesprekken. Het zou fijn zijn als dit soort gesprekken ooit door ambtenaren en politici zélf gedaan zouden worden.